ΓΙΑΤΙ

Στην σημερινή κατάσταση της κλιματικής έκτακτης ανάγκης, των πανδημιών και των αυξανόμενων κοινωνικών ανισοτήτων, υπάρχει επιτακτική ανάγκη ώθησης για αλλαγή του τρόπου σκέψης. Ανάγκη για οραματισμό εναλλακτικών μελλοντικών συμβολαίων για μια πιο οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμη κοινωνία.

Σε αυτό το αβέβαιο μέλλον, ως πολίτες, καλλιτέχνες και παιδαγωγοί, αισθανόμαστε ότι πρέπει να θέσουμε κάποιες ερωτήσεις: Τι σημαίνει ‘συνεχίζω να υπάρχω’ όχι μόνο ως ανθρώπινο είδος? Τι χρειαζόμαστε για να υπάρχει ζωή εντός και μεταξύ ειδών; Με ποιους τρόπους μπορούμε να αλληλεπιδρούμε ώστε να συμβιώσουμε και να επιβιώσουμε μαζί;

Με τη δράση αυτή θέλουμε:

Να επιφέρουμε την εστίαση στις συνδέσεις και τις αλληλεξαρτήσεις των συστημάτων του ανθρώπου με τα διάφορα περιβάλλοντα που είναι τριγύρω,
Να αντιληφθούμε την ζωτικότητα του περιβάλλοντος και να αναπτύξουμε ενσυναίσθηση για αυτήν,
Να εξασκήσουμε το “νοιάζομαι,
Να φανερώσουμε την πολύπλευρη έννοια της Βιωσιμότητας, τόσο στη φύση, όσο και στην κοινωνία.
Να δώσουμε αξία στον λόγο και στην τοποθέτηση των εφήβων (aesthetics),
Να εξασκήσουμε σχέσεις αμοιβαιότητας βασισμένες στην ηθική της φροντίδας, της θεραπείας και της αμοιβαίας ευθύνης -σε διαφορετικές κλίμακες- στο προσωπικό, στο συλλογικό, στη φύση, στο αστικό.

Μέσω της τέχνης και της παιδαγωγικής μας η επιθυμία μας είναι να δημιουργήσουμε μια συλλογικότητα που θα φέρει ενεργοποίηση των επιθυμιών και δράσεων «επί τω βέλτιστω» του κοινωνικού συνόλου και του πλανήτη και θα υποστηρίξει διαφορετικές υποκειμενικότητες. Θέλουμε να αγκαλιάσουμε τη διαφορετικότητα και την ποικιλομορφία, να επιτρέψουμε την φαντασία των παιδιών να εξαλείψει στερεότυπα και προκαταλήψεις για το πως πρέπει να ζούμε μέσα σε ισότιμες σχέσεις.

Ακολουθώντας τις θεωρίες οι οποίες υποστηρίζουν ότι όλα στον κόσμο μας είναι αλληλένδετα και αλληλο-επηρεαζόμενα (Barad, 2007| Braidotti, 2013), θέλουμε να καταλάβουμε την βιωσιμότητα ως μια κατάσταση συνεχούς διαπραγμάτευσης, μέσα σε ένα πλαίσιο ηθικής που συνδέει ‘τη φύση, την επιστήμη, την πολιτική, την αισθητική, τη τέχνη, τη συμμετοχή’ ένα διευρυμένο πολύπλοκο κόσμο που χρειάζεται να συμπεριλάβει τα πάντα και να αναπτύξει δυναμικές σχέσεις αμοιβαιότητας που συμμετέχουν στην συμπαραγωγή κοινωνικοπολιτικών συλλογικότητών (Sundberg 2014, 33).